Kennismaken

Michel doet alles liefst in een hoge versnelling 

15-01-2022 door Ray Simoen - mijnGAZET.
Als kind raakte hij in de ban van de fiets toen hij met zijn vader mee mocht naar de wielerbaan in het burgemeester Damenpark in Geleen. Door Ray Simoen Grote indruk maakten ook het Pinkpop van Jan Smeets. Michel van Dijke groeide uit tot de ‘Jan Smeets’ van de fiets. De tweewieler maakte hij als enthousiast organisator van wielerwedstrijden en -clinics tot het ideale vehikel om mensen met elkaar te verbinden en op weg te helpen in de maatschappij. ,,In het burgemeester Damenpark.” Lang hoeft Michel doet alles liefst in een hoge versnelling Michel van Dijke niet na te denken over de vraag naar zijn favoriete plek voor een foto bij dit artikel. Hier komen de lijnen naar zijn verleden, heden en toekomst bij elkaar. ,,Volgend jaar bestaat de wielerbaan 90 jaar”, zegt de vijftigjarige Gelener opgetogen terwijl hij de beoogde plek aanwijst voor een ander gedenkwaardig monument in het Damenpark: het Pinkpopmonument, waarvoor hij in 2018 een grote crowdfundingactie startte. Ongeduld Als kind was hij al gefascineerd door het park, eerst door de wielerwedstrijden die hij er zag, later door Pinkpop, dat hij actief meemaakte. ,,Pinkpop was een groot feest. Met mijn vader en moeder bakten we spek en ei voor de festivalbezoekers, met wie we ook bier dronken. ‘Ik wil zelf ook ooit zo worden als Jan Smeets en mooie dingen organiseren’, dacht ik toen bij mezelf”. Zijn diepste herinneringen zijn toch die aan de wielerbaan in het Damenpark. ,,Ik weet nog heel goed dat mijn vader me meenam naar een wedstrijd op de wielerbaan, die in 1932 werd geopend en toen nog een grasbaan was”, zegt hij. Enthousiast lichten zijn donkere ogen op. Hij neemt snel een slok uit zijn mok met ‘Gelaen’ erop en begin te vertellen. Gedreven en snel, zoals hij gewoon is alles te doen. Soms met een spoor van ongeduld in stem en motoriek. En graag vooroplopend. De goedlachse Van Dijk is geen man, die zich het liefst in de buurt van de bezemwagen ophoudt. Instemmend glimlacht zijn vrouw Nicole die in de achterkamer zoon Thor begeleidt met het huiswerk, dat deze via zoom heeft gekregen van zijn school. ,,Michel wordt nooit moe van alle plannen die bij hem opborrelen. Het kan hem vaak niet snel genoeg gaan.” Want een doener, vol plannen en ideeën zit, die hij het liefst direct wil uitvoeren, is de donkerharige Gelener. Iemand, die zoals hij zelf zegt ,, 365 dagen om belangrijke onderwerpen vast te pakken en goed voor elkaar te zorgen. “365 dagen cadeau!” niet van drempels houdt en vooruit wil”. Een carrière als profwielrenner zat er niet in, wel is hij meteen gefascineerd door de snelheid, de ambiance en techniek van de pédaleurs op de baan van Geleen. ,,Dat heb ik van mijn vader”. Hij toont een dik boekwerk met de genealogie van zijn familie. ,,Mijn vader is de zoon van een zeeman uit Tholen. Opa Henk van Dijke werd, na een tijd op de wilde vaart, binnenschipper. In de haven van Maasbracht ontmoette hij een meisje. Ze trouwden en trokken naar Geleen, waar opa in de mijn Maurits ging werken, bovengronds bij het SBB”. Het verleden van het mijnverleden van zijn opa laat hem niet meer los en zet hem aan tot actie wanneer hij in 2021 met zijn zoon Thor op zoek gaat naar de restanten van de mijn Maurits. ,, Ik schrok me rot. Wat een ellende, wat een troep. Compleet verwaarloosd lagen het loongebouw, de fabriekshal en de watertoren van de Maurits er bij. Een groot en schrijnend verschil met Genk, waar ze heel wat respectvoller met het mijnverleden zijn omgegaan. Veel mijnrelicten zijn er prachtig gerestaureerd en hebben een andere,sociale functie gekregen.” Hij laat het niet bij woorden van verontwaardiging.  ‘Doener Van Dijke’ steekt de handen uit de mouwen en gaat na een oproep samen met 50 anderen de omgeving van het loongebouw in het Mauritspark ontdoen van onkruid en troep. ,,Kinderen die meehielpen, hingen aan de lippen van de oud mijnwerkers, die vertelden dat er zelfs ondergrondse gangen van Geleen naar Hoensbroek liepen. Later vonden we zelfs nog ergens een oude kolenwagen. Toen we hem wilden gaan ophalen was hij plots verdwenen en verkocht. Het is een schande hoe het mijnverleden van Geleen wordt verwaarloosd. En de patstelling tussen de eigenaar Paes, Chemelot en gemeente over de toekomst van het Mauritspark belooft niet veel goeds. Doodzonde, Geleen verdient een grootser en waardiger herinnering aan zijn mijnverleden.” Het is een van de veld acties waar hij zijn schouders onder zet. Toch is hij een betrekkelijke laatbloeier als ‘actievoerder’. ,,Ik ben eigenlijk timmerman. Dertig jaar heb bij Helwig Kozijnen gewerkt, eerst als timmerman, later op de financiële administratie. Daarbij was ik lid van de ondernemingsraad en organiseerde ik voor mijn collega’s fietstochten”.” Zijn baas, Wil Helwig ziet zijn organisatietalent en ook hoe van Dijke erin slaagt om vlot mensen te enthousiasmeren en aan zich te binden. ,,Wil zat in de organisatie van Petje Af en vroeg me erbij om mensen ‘Doener van Dijke steekt handen uit de mouwen uit de zorg, de rechtspraak, de theaterwereld of het onderwijs aan kinderen in de leeftijd van 10 tot 14 jaar te laten vertellen over hun beroep. Dat ging me goed af via mijn netwerk. Dat had ik onder meer opgebouwd door het organiseren van wielerwedstrijden op de baan van Glanerbrook, waarvan ik sinds 2013 baancommissaris en voorzitter ben.” Sinds 2018 is hij locatiemanager van de Stichting Petje Af Zuid-Limburg ,,Het gaat goed, Petje Af heeft nu ook afdelingen in Heerlen en Maastricht.” Als wielerenthousiasteling ziet hij met pijn in de ogen hoe veel kinderen met de auto naar school worden gebracht. ,,Velen kunnen niet eens fietsen”, zegt hij verontwaardigd. Daarom begint hij in 2017 met het geven van fietslessen. Niet streng met verbods- en gebodsborden. ,,Op een speelse manier maak ik ze vertrouwd met de fiets en het verkeer. Geïnspireerd door mijn vriend en oud coureur Ad Wijnands leer ik kinderen over een wipwap fietsen. Of ze moeten op de fiets naar een nonnevot grijpen, die ik hen voorhoud. Welk kind vindt dat nu niet leuk?”, zegt hij lachend. Niet alleen kinderen maar ook vluchtelingen brengt hij fietsplezier bij. ,,Ze willen allen erg graag leren fietsen. Dankzij de fiets krijgen ze meer vrijheid, zelfstandigheid en zelfrespect. Tien lessen geven we ze. Dolblij zijn ze erna.” Probleem is dat velen niet op een volwassenfiets kunnen rijden. ,,Te groot, te zwaar en te hoog, we hebben meer kinderfietsjes nodig” zegt hij en haalt een schilderij tevoorschijn. ,,We hebben ook getekend en geschilderd met vluchtelingen. Aan hun tekeningen zie je wat voor ellende ze hebben meegemaakt. Aangrijpend, zoals dit schilderij, waarop een hart, gemaakt van rood prikkeldraad is geschilderd.” Wie veel fietst ziet ook wat er op straat gebeurt. ,,Ontzettend vel rotzooi wordt zomaar op straat achtergelaten of langs de weg gedumpt. Ergerlijk.” Het brengt hem op het idee om samen met Melle van Buren in 2020 de actie Vaste Prik te starten, gevolgd door een ‘clean up mars’ in september van het vorig jaar om de hele Rijksweg van afval te ontdoen. ,,Van het verzamelde afval hebben we later op de markt van Geleen een ‘kunstwerk’ gemaakt”. Gedreven door het succes hiervan, besluit hij om in begin 2022 ook de GrijpKnijp weken te beginnen. ,,Iedereen kan bij ons stokken en zakken ophalen om daarmee de troep op straat te helpen opruimen.” Zijn prikacties hebben niet alleen tot doel de straten rotzooi-vrij te maken. ,,We verbinden er ook mensen mee, door Geleners in Sittard en Sittardenaren in Geleen te laten helpen met rotzooi op te ruimen.” Zijn originele plannen leiden ertoe dat Sittardenaren aan de Gelener Van Dijke vragen of ze hem niet kunnen ‘klonen’. Zo’n creatieve, betrokken burger kunnen ze ook wel gebruiken in Sittard. En ook politieke partijen hebben hem al benaderd voor een plek op hun kandidatenlijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Vergeefs. ,,We hebben meer verbinders nodig dan politici. Nu kan ik doen wat ik leuk en belangrijk vind, in de politiek gaat het er stroperiger aan toe. En in de loop der jaren heb ik mijn weg wel weten te vinden in het ambtelijk en politiek labyrint om steun te organiseren voor maatschappelijk belangrijke projecten.” Gevlijd is hij wel door de aandacht van de politiek. De waardering die hij van zijn omgeving krijgt streelt hem het meest. Zoals de Piet Giesberts Herinneringsmedaille. Die reiken de Gelener Sjoutvotte jaarlijks uit aan personen en instellingen, die een belangrijke bijdrage leveren aan de samenleving. ,,Een grote eer en stimulans om door te gaan.” 

Een betere wereld begint bij jezelf, maar in Geleen vaak bij Michel van Dijke

30-12-2021 door Paul Dolhian - De Limburger.
Met Regelmaat van de klok valt de naam Michel van Dijke te lezen in De Limburger of weekkrant VIA. Logisch, hij organiseert tal van activiteiten in Sittard-Geleen en daar berichten de media over. Nooit gaat het over hemzelf. Tot nu. Want wie is Michel van Dijke eigenlijk?

De waslijst van initiatieven waar Michel van Dijke aan meewerkt, is oneindig en vaak komen ze ook nog uit eigen koker. Het creatieve brein van de 50-jarige Gelener lijkt oneindig. Neem de wielerbaan Geleen, stichting Petje af, afvalprikkerscollectief Vaste Prik, het Glazen Huis Geleen, Actie voor Hoop, het Pinkpopmonument of de fietslessen voor statushouders. En dan is de lijst nog lang niet compleet. Door de coronapandemie staat ons sociale leven onder druk. Meer dan ooit lijkt er behoefte aan contact met elkaar, verbinding zoeken en elkaar helpen. In de serie ‘Omzien’ brengen we warme verhalen en belichten we mooie initiatieven. Lees hier de andere verhalen in deze serie. 
Hij is geboren in de Waereldsjtad op steenworp van het Burgemeester Damenpark, in de Oranjelaan. „Als klein kind luisterde ik vanuit mijn slaapkamer mee naar de muziek die werd gespeeld op Pinkpop. Pinkpoppers kwamen ieder jaar bij ons thuis spek en ei eten”, herinnert hij zich nog als de dag van gisteren. De liefde voor het festival leeft nog steeds, samen met de Geleense kunstenaar Armand Matthijs maakt hij zich al jaren hard voor een Pinkpopmonument in het park. 
Als kind weet hij niet wat hij wil worden en na zijn militaire dienst gaat hij aan de slag bij Helwig Kozijnen als timmerman. Dat blijkt een gouden zet. Zijn baas Wil Helwig vraagt hem actief te worden voor stichting Petje af, een kosteloos aanvullend onderwijsprogramma voor kinderen van negen tot en met veertien jaar. „Wil is altijd maatschappelijk betrokken en sponsort talloze initiatieven. Door de vrijheid die hij me geeft, heb ik mezelf mogen ontplooien. Daar ben ik hem zeer dankbaar voor.” Zo ook in 2013 als Van Dijke een wielertocht wil uitzetten. „Het is altijd een wens van me geweest om een toertocht uit te zetten die, à la Parijs Roubaix, eindigt op de wielerbaan van Geleen. De opbrengst van de tocht was bestemd voor het goede doel.” 
Niet veel later wordt hij benaderd door toenmalig baanchef Harm Knol die in Van Dijke zijn opvolger ziet. Sindsdien is er veel veranderd. „Er kwamen weinig mensen en renners in die tijd en ook op social media gebeurde er weinig. Ik heb dat proberen te veranderen”, zegt hij bescheiden. Het aantal activiteiten is de pan uitgerezen en zijn inzet voor behoud van de wielerbaan en Glanerbrook is inmiddels beloond. „Harm zei destijds tegen me: ‘Michel, laat het hier niet kapot gaan’. Een paar dagen later overleed hij. Het was mijn belofte aan hem.” 
In zijn vrije tijd wandelt hij graag met zijn vrouw Nicole en zonen Carl en Thor, maar ook uit die wandelingen is een initiatief voortgekomen. Als het even kan, prikt Van Dijke zwerfafval in zijn woonwijk de Kluis. Twee jaar terug lanceert hij een bewustwordingscampagne waarbij hij met een spuitbus de tekst ‘Hier begint de zee, niet ingooien aub’ naast straatkolken spuit. Het wordt een succes, vanuit het hele land, en zelfs daarbuiten, komen aanvragen binnen. Over grenzen heen denken is hem niet vreemd, ook als die grenzen na twintig jaar nog steeds lijken te bestaan. „Met carnaval vind ik de steken over en weer wel leuk, maar daarbuiten hoop ik dat Geleen en Sittard meer verbroederen. Met een aantal inwoners van Sittard-Geleen zijn we dit jaar gestart om gezamenlijk afval te prikken. Dat werkt uitstekend.” 
Veel van Van Dijkes initiatieven vinden plaats op en rond het door hem geliefde Burgemeester Damenpark. „Vrienden hebben me wel eens gevraagd of ik er woon. Mijn vrouw heeft wel eens tegen me gezegd dat ik het wat rustiger aan mag doen. Dat punt is ook wel bereikt. Als er nu nog iets bijkomt, moet  

ik iets anders laten vallen.” Maar afstand nemen is moeilijk. „Ik beleef er zoveel plezier aan en haal er voldoening uit. Mijn jongste zoon zei laatst tegen me: ‘Als ik later groot ben, wil ik ook worden wat papa doet.’ Een groter compliment kun je toch niet krijgen?” 

Hij heeft het in ieder geval niet van een vreemde. Vader Henk en moeder Bep waren jarenlang betrokken bij onder meer het Rode Kruis, de stichting RUZ en ForYouTour. Zijn vader ontving dit jaar nog de Speld van Verdienste van de gemeente Sittard-Geleen. „Mijn oma Leni was onder andere actief voor de Zonnebloem. Ze overleed op de weg ernaartoe op haar fiets. Haar zus was ook geen onbekende: LVK-oprichtster Bertha Paulissen. Het zal in de genen zitten.” Een bekend gezegde luidt: ‘Een betere wereld begint bij jezelf’, maar in Geleen begint het vaak bij Michel van Dijke. 

Michel van Dijke uit Geleen ontvangt de Piet Giesberts Herinneringsmedaille van de Sjoutvotte

15-11-2021
De Piet Giesberts Herinneringsmedaille wordt dit jaar uitgereikt aan Michel van Dijke. Carnaval's vereniging de Sjoutvotte uit de Kluis en Geleen-Zuid reikt de medaille ieder jaar uit aan mensen die zich op de een of andere manier verdienstelijk hebben gemaakt voor de culturele samenleving.

Van Dijke uit Geleen is de drijvende kracht achter tal van initiatieven zoals stichting Wielerbaan Geleen, het Glazen Huis Geleen, stichting Petje af en afvalprikkerscollectief Vaste Prik. Ook maakt hij zich al jaren hard voor een Pinkpopmonument in het Burgemeester Damenpark.
De herinneringsmedaille is vernoemd naar oprichter Piet Giesbers van de Sjoutvotte. Hij zette zich tot aan zijn dood in 1970 onvermoeibare in voor de Geleense carnaval, cultuur en tal van andere initiatieven, wat hem de bijnaam ‘De Churchill van Geleen-Zuid’ opleverde. Hij was ook de eerste (postuum) drager van de onderscheiding in 1971. Van Dijke wordt de 50ste drager: „Ik voel me zeer vereerd en word stil als ik een blik werp op de lijst van mijn voorgangers.” Eerdere dragers zijn onder andere Ben Erkens, Jan Franssen, Jos Cremers, Theater Karroessel en Beppie Kraft.
Hij ontvangt de medaille op 4 februari in het Plenkhoes.

Een dag in het leven van een duizendpoot bij Helwig

28-05-2018 | NBvT

Deze morgen zit ik achter de receptie. Ik val namelijk in voor een afwezige collega. Ondertussen kijk ik de binnenkomende offertes na en zet ze op de juiste plaats in de planning. Vanmiddag is er een Arbo-overleg, heb ik een gesprek met een stagiair en wijzig ik nog wat op de website. Oh ja, ik post ook nog even iets op LinkedIn, Facebook en Instagram.

Waarom zouden ze mij eigenlijk een duizendpoot noemen? 

Social media bij Helwig
Ikzelf ben altijd voorstander geweest van social media. Gelukkig zijn meer mensen bij onze timmerfabriek dat. Tijdens de crisis zijn we hierin dan ook niet minder actief geworden. Inmiddels merken we op verschillende manieren dat het bijdraagt aan onze naamsbekendheid. We doen ook research via social media en diverse websites. Toch handig om op die manier net iets beter, of eerder, te weten wat er speelt in de markt.
We zijn momenteel actief op LinkedIn, Twitter, Facebook en Instagram. Ik merk dat het slim is om op de verschillende media verschillende berichten te plaatsen. LinkedIn heeft echt een zakelijke benadering, op Facebook werken onze persoonlijkere berichten juist weer goed. Op Twitter hebben we veel interactie met andere bedrijven, mooi om te zien hoe levendig een community daar kan zijn!

Nieuwsbrieven en websites
Ook de nieuwsbrieven verzorg ik en de websites houd ik bij. Een website is natuurlijk nooit af. Ik wil dat deze nog meer in het oog springt, onlangs heb ik daarom bijvoorbeeld bewegende foto’s geplaatst. In de nieuwsbrieven probeer ik juist onze relaties een podium te geven.

Hallo Helwig is voor ons een mooie gelegenheid om met bewoners in contact te treden
We hebben sinds kort ook een nieuwe website; Hallo Helwig genaamd. Dit is een website voor bewonerscommunicatie. We zetten hierin de bewoners van ‘groot onderhoud projecten’ centraal. Communicatie wordt steeds persoonlijker, dit is voor ons een mooie gelegenheid om hierin mee te gaan. We sturen de bewoner informatiekaarten over de momenten dat we komen inmeten, houten kozijnen plaatsen (vervangen) en na afloop hoe ze het ervaren hebben. Ze krijgen ook handige tips hoe ze bijvoorbeeld hun spullen kunnen beschermen en hoe laat we er zijn. En het blijkt nu al een win-winsituatie te zijn. Bewoners zijn beter op de hoogte en wij evalueren wat nog beter kan.
Mensen werven
Ik geef daarnaast rondleidingen in ons bedrijf aan geïnteresseerden. Laatst zelfs aan een groep BNA- architecten uit Amsterdam. Bij ons is het werven van medewerkers momenteel prioriteit nummer één. Binnenkort sta ik daarom ook op een banenmarkt van een school in België. Wij ervaren namelijk dat de deze leerlingen vaak meer discipline, motivatie en kennis hebben dan leerlingen van Nederlandse scholen.
Arbo-coördinatie
Als Arbo-coördinator doe ik één keer per maand een rondgang door ons bedrijf, samen met iemand van de technische dienst. We constateren zaken die opgeruimd moeten worden, lossen mankementen op, overleggen met de voorlieden etc. We sturen regelmatig een digitaal intern minipersoneelsblad ‘Arbo zone’ rond, zodat Arbo bij iedereen blijft leven. Dat benadrukken we ook twee keer per jaar met een ‘toolboxmeeting’ voor alle medewerkers. Aan de hand van foto’s laten we zien wat goed gaat en wat nog beter kan.
Stagebegeleiding
Tot slot begeleid ik stagiaires bij Helwig. Onlangs heb ik hiervoor met twee andere praktijkleiders nog een cursus gevolgd. Ik verzorg het administratieve gedeelte. We hebben momenteel 6 stagiaires en wel leuk om te vermelden; er komt nu een nieuwe ‘BBL-timmervrouw’ in dienst.
Als je dit leest begrijp je misschien beter waarom ze mij de duizendpoot van Helwig noemen. Geen dag is hetzelfde en dat zou ik ook echt niet anders willen.
Graag tot ziens een keertje in de showroom, in het veld, tijdens een cursus, online of aan de telefoon!